memoria do corpo, pel e auga
desexo e sentido
memoria do que queremos esquecer
páxina en branco para punzar de novo
memoria
seixo que se desfai e é arrastrado
para non deixar nada que nos magoe
chuvia que non se para
auga que o leva todo
memoria
memoria do que nos quedado que borramos
profundamente vencidas
dolorosamente vencidas
para defendernos
II
Coiraza,
asa e casulo,
funil para baixar ao fondo,
ao lugar apartado e pequeno
ao que nada chega
(só esta voz)
e estar comigo
só comigo alí onde o silenzo
preña unha tea clara e permanente
para este pozo definitivo.
III
hoxe es un animal ferido
atrapado sen saída na coiraza
que a noite trouxo
como levar a luz á túa alma
como curar a dor das mans, de cada óso
vaste devorar sen que iso sexa
a penitencia imposta para ti
aínda que o vómito rodee o teu respiro
aínda que non haxa osíxeno nin mar
